هارد فورک ارز دیجیتال در مقابل ایردراپ
اگر حتی برای مدت کوتاهی دنیای ارزهای دیجیتال را دنبال کرده باشید، احتمالاً قبلاً هر دو اصطلاح هارد فورک و airdrop را شنیده اید . شاید حتی دیده باشید که مجموع کیف پول ارز دیجیتال شما بدون هیچ دلیل مشخصی افزایش می یابد و سپس متوجه شده اید که نتیجه یک ایردراپ بوده است.
ایردراپ ها و هارد فورک ها از برخی جهات شبیه به هم هستند و در برخی مواقع این امر باعث سردرگمی سرمایه گذاران ارزهای دیجیتال شده است. با این حال، تمایزات مهمی بین این دو عملیات وجود دارد. هارد فورک زمانی اتفاق می افتد که یک شکاف دائمی در یک بلاک چین وجود داشته باشد. این تقسیم زمانی رخ می دهد که تغییری در کد ایجاد شود. این دو مسیر ایجاد می کند. یک مسیر دارای بلاک چین جدید و مسیر دوم دارای بلاک چین اصلی است.
ایردراپ زمانی اتفاق می‌افتد که یک توکن ارز دیجیتال جدید مستقیماً در کیف پول کاربران واریز شود. اگر یک ارز مجازی به دو قسمت تقسیم شود، ممکن است از airdrop برای ارسال ارز دیجیتال جدید مستقیماً به کیف پول کاربران استفاده شود.
هارد فورک ارزهای دیجیتال
هارد فورک زمانی است که توسعه دهندگان یک ارز دیجیتال شعبه دوم آن ارز را با استفاده از همان کد اصلی ایجاد می کنند. اغلب اوقات، هارد فورک پس از بحث و گفتگو در میان تیم توسعه، استخراج‌کنندگان یک ارز دیجیتال و گهگاه جوامع سرمایه‌گذار رخ میدهد. اگر جناح های مختلف بخواهند ارز دیجیتال را به جهات مختلف ببرند، ممکن است هارد فورک لازم باشد.
به همین دلیل، دو نسخه از ارز دیجیتال دقیقاً یکسان نیستند. در عوض، ارز اصلی به طور معمول مانند قبل ادامه می‌یابد، در حالی که تکرار جدید برخی از پروتکل‌ها و تنظیمات مختلف را در کد اتخاذ میکند. گاهی اوقات هارد فورک ها نتیجه اختلاف بین توسعه دهندگان و ماینرها نیست، بلکه صرفاً تلاشی برای ایجاد نسخه متفاوتی از یک سکه از قبل موجود است.
هارد فورک ها در طول تاریخ یکی از پرطرفدارترین لحظات در دنیای ارزهای دیجیتال بوده است. به عنوان مثال، زمانی که بیت کوین فورک می کند، حجم زیادی از حدس و گمان و گفتگوی سرمایه گذاران را ایجاد کرده است. هارد فورک بیت کوین کش نمونه بارز این پدیده بود. البته، با گذشت زمان، ده ها فورک بیت کوین وجود داشته است که بسیاری از آنها عمدتاً زیر رادار پرواز می کنند.
ایردراپز کریپتوکارنسی
در مقابل، airdrop تحویل یک ارز دیجیتال به گروه خاصی از سرمایه گذاران است. این می تواند از طریق رویه هایی مانند خرید ICO و به عنوان یک پیشنهاد رایگان توسط توسعه دهندگان اتفاق بیفتد. در ایردراپ ها، توکن ها معمولاً به دارندگان یک بلاک چین از قبل موجود ، مانند بیت کوین یا اتریوم ، اختصاص می یابد .
این آخرین نکته است که باعث ایجاد سردرگمی در مورد تفاوت بین ایردراپ و هارد فورک می شود. در هر مورد، معمولاً به دارندگان یک ارز دیجیتال قبلی، توکن‌های جدید داده میشود، معمولاً در حجمی معادل دارایی فعلی‌شان. برای مثال، در مورد هارد فورک بیت‌کوین کش که در بالا ذکر شد، به دارندگان بیت‌کوین مقداری معادل توکن بیت‌کوین کش در زمانی که توسعه‌دهندگان فورک تعیین می‌کردند، داده می‌شد.
در موارد دیگر، ایردراپ عمدتاً به عنوان وسیله ای برای تقویت شناخت یک توکن یا سکه جدید انجام می شود. دارندگان بیت کوین و اتریوم ممکن است از مشاهده اضافه شدن ارزهای جدید به کیف پول های خاص شگفت زده شوند (زیرا بسیاری از ایردراپ ها بدون اعلام قبلی انجام می شوند). برخی در جامعه ارزهای دیجیتال، ایردراپ هایی از این نوع را تا حد زیادی اتلاف وقت می دانند، زیرا بسیاری از این هدایای رایگان در نهایت سکه های اضافی در بازار ایجاد می کنند.
سرمایه‌گذارانی که به‌طور ناگهانی توکن‌هایی به صورت رایگان دریافت کرده‌اند، اغلب به اطراف می‌چرخند و آن توکن‌ها را می‌فروشند. اگر افراد کافی این کار را انجام دهند، قیمت توکن جدید به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. برخی از ارزهای رمزپایه در نتیجه این سناریو نتوانسته اند از زمین خارج شوند. در این موارد، یک airdrop از یک هارد فورک متمایز است زیرا دو تکرار از یک ارز دیجیتال اصلی ایجاد نمی کند. بلکه منجر به تولید یک ارز دیجیتال جدید می شود که ممکن است در درازمدت موفق باشد یا نه.
