متاتریدر به معامله گران اجازه می دهد تا درخواست اجرای دستور معاملاتی را به کارگزار ارسال کنند. علاوه بر این، معامله گر می تواند به کمک متاتریدر موقعیت ها یا همان دستورات معاملاتی را مدیریت و کنترل کند. برای مدیریت و کنترل موقعیت های معاملاتی از دستورات متنوعی استفاده می شود که در ادامه با جزئیات بیشتری آن ها را بررسی می کنیم.

دستور معامله در قیمت‌های فعلی بازار یا Market Order

اگر می خواهید معامله ای را از نرخ های فعلی بازار انجام دهید، باید از دستور Market Order استفاده کنید. اجرای این دستور باعث می شود تا معامله گر سریعا از قیمت های آنی بازار وارد معامله شود. این دستور باعث می شود تا معامله گر از قیمت ASK وارد معامله خرید و از قیمت BID وارد معامله فروش شود. شما می توانید دستورات حد ضرر Stop Loss یا SL  و حد سود  Take Profit یا TP  را هم به این دستور ضمیمه کنید.

معادل Bid و Ask را در فارسی می‌توان پیشنهاد (Bid) و درخواست (Ask) دانست.

اسپرد پیشنهاد خرید و درخواست فروش (Bid-Ask Spread) ، تفاوت بین قیمت پیشنهاد شده توسط خریدار برای خرید یک دارایی و قیمت درخواست شده توسط فروشنده برای فروش همان دارایی است.

 دستور پندینگ یا Pending Order

اگر می خواهید از سطوح قیمتی خاص و مشخصی وارد بازار شوید، باید از دستور پندینگ استفاده کنید. به طور مثال اگر قیمت فعلی یورو در برابر دلار آمریکا ۱٫۱۳۰۰ است و شما می‌خواهید از ۱٫۱۲۵۰ وارد معامله خرید شوید، باید دستور پندینگ ایجاد کنید.

این دستور پندینگ کارگزار را متعهد می کند که با رسیدن قیمت ها به ۱٫۱۲۵۰ دلار، دستور معاملاتی شما را اجرا کند. دستور پندینگ به شما کمک می کند تا از قیمت های از پیش تعریف شده و در آینده (نه در زمان حال) وارد معامله شوید. دستور پندینگ چهار نوع دارد:

Buy Limit: قیمت فعلی بازار بالاتر از قیمتی است که شما می‌خواهید وارد بازار شوید. به همین دلیل دستور پندینگ ایجاد شده از نوع Buy Limit خواهد بود. این دستور برای خرید از سطوح حمایتی مناسب است.

به عبارت دیگر دستور بای لیمیت دستوری است که سفارش خرید در قیمتی پایین تر از قیمت جاری بازار گذاشته می شود. این دستور زمانی استفاده می شود که معامله گر آغاز روند صعودی را پایین تر از قیمت فعلی بازار پیش بینی می کند.

Buy Stop: قیمت فعلی و آنی بازار پایین تر از قیمتی است که شما می خواهید وارد معامله خرید شوید. این دستور برای خرید از شکست مقاومت‌ها مناسب است.

به عبارت دیگر دستور بای استاپ دستوری است که سفارش خرید را در قیمتی بالاتر از قیمت جاری بازار قرار می دهد. این دستور زمانی استفاده می شود که معامله گر آغاز روند صعودی را بالاتر از قیمت فعلی بازار، پیش بینی می کند.

Sell Limit: شرایطی که می خواهید وارد معامله فروش شوید، اما قیمت های فعلی خیلی پایین تر از قیمت مورد نظر شما هستند. دستور Sell Limit برای فروش از مقاومت های پیش روی بازار مناسب است.

به عبارت دیگر دستور سل لیمیت دستوری است که سفارش فروش در قیمتی بالاتر از قیمت جاری بازار گذاشته می شود. این دستور زمانی استفاده می شود که معامله گر آغاز روند نزولی را بالاتر از قیمت فعلی بازار پیش بینی می کند.

Sell Stop: فرض کنید حمایت قوی در بازار وجود دارد که از نظر شما با شکست نزولی آن، بازار به شدت سقوط خواهد کرد. در واقع شکست حمایت فرصت معاملاتی خوبی را ایجاد می کند.

اما در حال حاضر قیمت های فعلی بالاتر از حمایت قرار دارند. پس شما یک دستور پندینگ از نوع Sell Stop ایجاد می کنید، تا با شکسته شدن حمایت، وارد معامله فروش شوید.

 به عبارت دیگر دستور سل استاپ دستوری است که سفارش فروش را در قیمتی پایین تر از قیمت جاری بازار قرار می دهد. این دستور زمانی استفاده می شود که معامله گر آغاز روند نزولی را پایین تر از قیمت فعلی بازار، پیش بینی می کند.

دستور حد ضرر یا Stop Loss

دستور حد ضرر به معامله گر کمک می کند تا زیان های ناشی از معامله را محدود کند. اگر قیمت ها بر عکس پیش بینی معامله گر حرکت کنند، این دستور سریعا باعث بسته شدن معامله خواهد شد. دستور حد ضرر به دستورات Market Order و Pending Order ضمیمه می شوند.

اگر دستور معاملاتی خرید باشد، دستور حد ضرر بر اساس قیمت BID فعال خواهد شد. اگر دستور معاملاتی فروش باشد، دستور حد ضرر آن بر اساس قیمت ASK فعال خواهد شد.

دستور حد سود یا Take Profit

با رسیدن بازدهی معاملات به حد مشخصی، دستور حد سود فعال می شود و معامله بسته می شود. فعال شدن دستور حد سود هم مانند دستور حد ضرر موجب پایان معامله می گردد. دستور حد سود معامله خرید معمولا بر اساس قیمت BID تعیین می شود و دستور حد سود معامله فروش هم بر اساس قیمت ASK مشخص می شود.

حد ضرر متحرک یا Trailing Stop

دستور حد ضرر برای زمانی است که بازار در جهت خلاف تحلیل ها حرکت کند و موجب زیان معامله گر شود. دستور حد ضرر به معامله گر کمک می کند تا زیان های احتمالی را کنترل کند. نوع دیگری از دستور حد ضرر وجود دارد که می تواند زیان معامله را به تدریج کم کند و در نهایت به سطح سر به سر معامله برساند.

فرض کنید وارد معامله خرید شده اید و دستور حد ضرر شما هم ۵۰ پیپ است. اگر قیمت کاهش یابد شما حداکثر با ۵۰ پیپ زیان از بازار خارج خواهید شد. اما اگر قیمت افزایش یابد، حد ضرر هم همراه با آن به سطوح بالاتری انتقال می یابد و در نهایت حد ضرر به محل سر به سر یا همان محل ورود به معامله می رسد.

در این صورت ریسک معامله خرید از بین می رود، چرا که با فعال شدن دستور حد ضرر، معامله بدون زیان بسته خواهد شد.

دستور حد ضرر متحرک ابزار مفیدی برای معامله گر جهت کاهش تدریجی ریسک معامله است. با این حال بایستی توجه داشته باشید که این دستور با دستور حد ضرر یک تفاوت اساسی دارد.

دستور حد ضرر ثابت، در سرور متاتریدر ثبت می شود. به همین دلیل اگر شما متاتریدر را در سیستم خود ببندید، باز هم دستور حد ضرر فعال خواهد بود. اما دستور حد ضرر متحرک تنها در بخش کلاینت متاتریدر تعریف و اجرا می شود. یعنی اگر نرم افزار متاتریدر را ببندید، دستور حد ضرر متحرک هم غیر فعال خواهد شد.

نحوه کار با متاتریدر در باز و بسته کردن معاملات

برای شروع معامله، شما باید یک موقعیت معاملاتی را در یکی از ابزارهای معاملاتی بازار باز کنید. دو راه برای انجام این کار وجود دارد:

• ایجاد یک Market Order: این مورد بلافاصله معامله را اجرا می کند.
• ایجاد یک Pending Order یا سفارش در حال انتظار: در این مورد فقط وقتی قیمت به محدوه مورد نظر شما رسید معامله را اجرا می کند.